Google'ın bugün ki yeniliğini görünce şaşırdım doğrusu yazıyı şekilden şekile sokmak yerine arka planı şekilden şekile sokmayı tercih etmişler. Doğrusu çok hoşuma gitti bu benim. Değişiklik her zaman için iyidir. Bu değişikliği de en iyi uygulayan ve çoğu kişinin unuttuğu günleri hatırlatan google'a teşekkür etmeteyim :))))

Ulan sözlük yüzünden sabaha kadar laptop başında oturdum akşama otobüsüm var ve ben daha hiç bir şey yapmadım ne ara yapacağım acaba çok merak etmekteyim. Resmen sözlük beni esir aldı. Ne zaman girsem zamanın nasıl geçtiğini farketmiyorum hatta sigara içmeyi bile her defasında erteliyorum sözlük yüzünden.

Neyse yine çenem düştü galiba benim ben artık gitsem iyi olacak yoksa akşama otobüsü kaçırıcam :)))

kalp kırıklıkları olur ya işte öyle birşey bu da...

içten içe canını yakan zamanla su üstüne çıkan bir şey..

belkide aşktır bu kadar can yakıcı şey...

canını acıttığı halde büyük bi tutkuyla mazoşistçe aşkı tekrar istemek...

Küçük şeylerle mutlu olmayı denedim hep. Bana gülümsemenle mutlu oldum, içim ısındı. 1 saniyelik bir şeydi bu belki ama beni dünyana kabul ettiğini biliyordum. Biliyorum soğuk bir insan olduğunu ama 1 saniyelik gülüşün kalbimin bütün buzlarını eritmeye yetti. Bir bebeğin anne karnındayken kalbinin atması gibi birşey ya da ciğerine ilk havayı doldurması gibi... Sende benim aşkla solumamı sağladın havayı. Çok büyük bir aşkla hemde...
Birbirimize karşı hep duvarlarımız oldu, kalbimizi o duvarların içinde saklı tuttuk karşılıklı zarar görmesinler, kırılıp, incinip, kapanması zor yaralara dönüşmesinler diye. Belki doğruydu yaptığımız belki de yanlış ama duvarlar bile kırılmasını, kanamasını, incinmesini önleyemedi kalbimin. Bedenlerimiz savaştı adeta birbirimize karşı, bizi engelleyen yollara karşı. Ama olmadı yenik düştü ikisi de birliktelik denen bu oyuna. Senin zırhın, duvarın benimkinden daha güçlüydü belli ki en az zararı sen almış gibi gösteriyordun erkeklik gururundan kaynaklı. Belki ben ilk savaşta yılmadım çarpışmaya devam ettim ama yıpranmıştım sonra ki savaşlarda. Gücüm kalmamıştı daha fazla...
Bedenimi de, kalbimi de bu savaşta kaybettim belki de ama seni sevmekten hiç vazgeçmedim...